ดินเนอร์ผีดิบโปรแกรมเมอร์ไทยใต้ต้นมะม่วง 

ที่บ้านริมทุ่งนาอันเงียบสงบในพระนครศรีอยุธยา ใต้เงาต้นมะม่วงขนาดใหญ่ เวลานี้คือ ตีสองเป๊ะ ซึ่งเป็นเวลาที่โลกของ คะน้า ภรรยาผู้เพิ่งฟื้นจากความตายและมาพร้อมกับพลังวิเศษสุดป่วน เริ่มต้นขึ้น
คะน้าในชุดไทยสไบสีทองอร่าม ที่ลอยขึ้นลงจากกิ่งมะม่วงราวกับเป็นโคมไฟมีชีวิต กำลังจัดเตรียม "ดินเนอร์" สำหรับครอบครัว คะน้าใช้พลังที่ได้จากโลกหลังความตายผสมผสานกับความรู้โปรแกรมเมอร์ที่ติดตัวมาจากสามีอย่างปีเตอร์ (เธอชอบเรียกว่า "Code-Casting")
> "ปีเตอร์จ๋า! โค้ด-แคสติ้ง... SELECT * FROM FineDining WHERE Cuisine = 'French' AND Location = 'Ayutthaya_Mango_Tree';"
>
ทันใดนั้น! กลางความมืดมิด โต๊ะอาหารยุโรปสุดหรูพร้อมผ้าปูโต๊ะกำมะหยี่สีแดงสดก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับแสงสีเขียววูบวาบ แถมยังมีเสียงซาวด์แทร็กเป็นเพลงคลาสสิกของ Bach ที่เล่นผิดคีย์เล็กน้อย
ปีเตอร์ โปรแกรมเมอร์หนุ่มไทยสุดเนิร์ด ผู้เป็น "จอมขมังเวทย์ติดโค้ด" กำลังนั่งพึมพำกับแล็ปท็อปที่กางอยู่บนเสื่อกกข้าง ๆ
> "คะน้าที่รัก! กี่ครั้งแล้วที่พี่บอกว่าอย่าใช้ Force-Spawn โต๊ะอาหารน่ะ! มันทำให้ Memory Leak ในเซิร์ฟเวอร์หลังบ้านของเรานะ! แล้วเสียง Bach ที่เพี้ยนนั่น... มันรบกวนการทำงานของ Firewall มหัศจรรย์ของพี่นะจ๊ะ!"
>
ปีเตอร์สวมเสื้อยืดคอวีสีขาว มีสร้อยลูกประคำเส้นใหญ่ห้อยอยู่ และกำลังพิมพ์โค้ดป้องกันการรุกรานจาก "ปีศาจบั๊ก" ไปพร้อม ๆ กับการให้นมลูกชายวัยหกเดือนชื่อ ดอกรัก
ดอกรัก ลูกชายตัวน้อยผู้มีใบหน้าเหมือนปีเตอร์เป๊ะ ๆ แต่ใส่ชุดผ้าอ้อมลายยันต์ กำลังจ้องมองแม่ที่ลอยอยู่บนอากาศด้วยความสนใจ ก่อนจะหัวเราะคิกคัก
> คะน้า: "โธ่ ปีเตอร์! ชีวิตหลังความตายมันก็เหมือน Debugging ที่ไม่มีวันจบสิ้นนั่นแหละ! พี่ก็ต้องผ่อนคลายบ้าง! ดอกรักหิวแล้ว พี่เสกของหวานให้หน่อยนะ!"
> ปีเตอร์: "อย่าเชียวนะ! ครั้งที่แล้วพี่ Rollback การเสกขนมปังเนยแข็งจากศตวรรษที่ 17 แทบไม่ทัน! มันเป็น 'Zero-Day Exploit' สำหรับท้องของลูกเลยนะ! พี่เป็นโปรแกรมเมอร์นะ ไม่ใช่แค่หมอผี!"
>
ขณะที่ทั้งคู่กำลังถกเถียงกันเรื่อง "การจัดการทรัพยากรพลังวิเศษ" ก็มีเสียงดัง "มอออออ!" ดังมาจากรั้วบ้าน
เจ้าทุย-ทุย ควายไทยตัวใหญ่สีดำมะเมื่อมประจำบ้าน ผู้มีหน้าที่เป็นยามรักษาความปลอดภัย ใช้เขาของมันสะกิด นายฮูก นกฮูกตาโตที่กำลังผล็อยหลับอยู่บนกิ่งมะม่วง
> ทุย-ทุย (คิดในใจ): มอออ... เจ้านายทะเลาะกันเรื่องโค้ดอีกแล้ว ฉันอยากกินหญ้าที่เสกจากดาวอังคารที่เจ้านายเคยทำให้จริง ๆ... มออออ.
> นายฮูก: "ฮู๊ก! (ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างตกใจ) ฮู๊ก! (ส่งเสียงเรียกคะน้า) ท่านคะน้า! มีพลังงานบางอย่างเคลื่อนไหว! มันคือ 'Packet Loss' ในทุ่งนาหรือเปล่า!?"
>
คะน้าลอยตัวลงมานั่งที่เก้าอี้ฝรั่งเศสโบราณที่เพิ่งเสกมา และหยิบเอา "โทรศัพท์มือถือปีศาจ" (Demon-Phone) ที่เธอเพิ่งแฮ็กมาจากยมโลกออกมา
> คะน้า: "ใจเย็น ๆ นายฮูก! นั่นมันแค่ 'ปอบ' บ้านข้าง ๆ ที่พยายามจะ 'Phishing' ข้อมูลสูตรยำของฉันต่างหาก! ปีเตอร์! ช่วย Encrypt ตำราอาหารของเราให้หน่อยสิ!"
> ปีเตอร์: (ถอนหายใจยาว พิมพ์โค้ดเร็วปรู๊ด) "โอเค! ใช้ 'AES-256 Bit' ผสมกับคาถามหาอุดแล้วนะ! แต่จำไว้นะ! ถ้าลูกร้องไห้เพราะเธอเสก Lag ขึ้นมาอีก พี่จะ Reset ชุดไทยสไบทองของเธอให้กลายเป็นชุดบิกินี่ดิจิทัลนะ!"
>
คะน้าทำแก้มป่อง และยื่นชิ้นไก่ย่างจากโต๊ะดินเนอร์หรูให้ปีเตอร์
> คะน้า: "ไม่เอาสิ! ดอกรักจะได้ไม่ช็อก! มาดินเนอร์กันเถอะ... ที่รัก! นี่เป็นเพียง 'BETA-Test' ของชีวิตครอบครัวเราเท่านั้น!"
>
ทั้งสามนั่งกินอาหารยุโรปหรูหราใต้ต้นมะม่วง ตอนตีสอง โดยมีแสงจันทร์ส่องกระทบสไบทองของคะน้า มีเสียงนกฮูกเป็นยาม และเสียงพิมพ์โค้ดจากปีเตอร์เป็นแบ็กกราวด์