ฉากปะทะ ณ วัดไทย: เสี่ยวเหมย (นักท่องเที่ยว) vs ไกด์เถื่อน (CEO พี่หน่องยืนอึ้ง)

: ณ วัดไทยอันศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่ง พี่หน่อง CEO ร้อยแปดไทยแลนด์ดอทคอม กำลังพา เสี่ยวเหมย นักท่องเที่ยวสาวชาวจีน เดินเข้าชมวัด)

ไกด์เถื่อน: (เดินเข้ามาแทรกอย่างรวดเร็ว พร้อมโบกธงเล็กๆ) "หนีห่าว! ยินดีต้อนรับสู่...อุโมงค์เวลา! วันนี้ผมมีโปรโมชั่นพิเศษ! ค่าไกด์นำชมพร้อมพวงมาลัยมงคล...แค่ เจ็ดพันเก้า!"

พี่หน่อง: (ในชุดเสื้อเชิ้ตลายดอกที่ดูไม่ค่อยเข้ากับมาด CEO) "เอ่อ...ไม่เป็นไรครับ/ค่ะ เรา...แค่จะมาเดินดูเอง..."

เสี่ยวเหมย: (ดึงแขนพี่หน่องไว้ แล้วกอดอกมองไกด์เถื่อนด้วยสายตากวนๆ) "ว้าย! 'Qi qian jiu bai?' (เจ็ดพันเก้า?) 'Wo de tian!' (พระเจ้าช่วย!) พี่หน่องคะ! 'Ta shi zhuan jia ma?' (เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญจริงเหรอ?) แค่ดูจากคิ้วเขา...ก็รู้ว่า 'Bu tai dui' (ไม่ค่อยถูกต้อง) แล้วนะ!"

ไกด์เถื่อน: "เห้ย! พูดอะไรของเธอ! ฉันไกด์มืออาชีพ! นี่คือราคามาตรฐานสำหรับไหว้พระขอพรให้ชีวิตเจริญรุ่งเรืองนะ! เสียค่าครูนะโยม!"

เสี่ยวเหมย: (หัวเราะหึๆ แล้วหยิบมือถือขึ้นมาเปิด) "ชีวิตเจริญรุ่งเรืองเหรอ? 'Wo zhidao!' (ฉันรู้แล้ว!) แต่ราคาที่คุณว่ามันทำให้ 'Wo de qian' (เงินของฉัน) 'Li wo er qu!' (จากฉันไป) ต่างหาก! 'Tai gui le!' (แพงเกินไปแล้ว!)"

พี่หน่อง: (พยายามจะไกล่เกลี่ย) "คุณเสี่ยวเหมย...ใจเย็นๆ นะครับ/คะ"

เสี่ยวเหมย: (กดเข้าหน้าเว็บ) "ใจเย็นไม่ได้ค่ะคุณพี่หน่อง! ถ้าเขาโกงนักท่องเที่ยว...ก็เท่ากับดิสเครดิต 'Rong yao' (ศักดิ์ศรี) ของประเทศไทย! และที่สำคัญ...คือการดิสเครดิต 'R้อยแปดไทยแลนด์ดอทคอม' ของคุณพี่ด้วยนะคะ!"

ไกด์เถื่อน: "เว็บไซต์อะไร? ข้อมูลมั่ว! นี่วัดนะ! ไม่ใช่อินเตอร์เน็ต!"

เสี่ยวเหมย: (ยื่นมือถือให้ไกด์เถื่อนดู หน้าจอคือหน้า "ร้อยแปดไทยแลนด์ดอทคอม" ที่มีข้อมูลวัดนี้เด่นหรา) "เว็บนี้น่ะ...'Wo chang chang kan!' (ฉันดูบ่อยมาก!) คุณพี่หน่อง 'Ni de gong si!' (บริษัทของคุณเอง!) ที่ยืนอยู่ข้างหลังคุณนี่ไงคะ! 'Gei wo kan' (ดูให้ชัดๆ!) 'Ru kou piao' (ตั๋วเข้า) วัดนี้ 'Mian fei!' (ฟรี!) 'Shou piao fei' (ค่าพวงมาลัย) ตรงป้ายเขียนแค่ 'Wu shi zhu' (ห้าสิบบาท)!"

(เสี่ยวเหมยชี้นิ้วไปที่ป้ายบริจาคเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่มุมหนึ่ง)

เสี่ยวเหมย: "ในหมวด 'คู่มือเที่ยววัดฉบับไม่โดนหลอก' ของ ร้อยแปดไทยแลนด์ดอทคอม ระบุไว้ชัดเจนว่า: 'ไกด์ผีที่ชอบอ้างสิริมงคลมักเรียกเก็บค่าเข้าในวัดที่ให้เข้าฟรี โดยใช้ภาษาที่ฟังดูซับซ้อนและเร่งรีบ!'"

ไกด์เถื่อน: (หน้าหงายสุดขีด สีหน้าเปลี่ยนเป็นซีดเผือด) "อึก...ผะ...ผม...เข้าใจผิดครับ! 'Wo cuo le!' (ผมผิดไปแล้ว!)"

พี่หน่อง: (ยืนอึ้ง ทึ่ง และภูมิใจในตัวนักท่องเที่ยวที่รู้ลึกรู้จริงเว็บของตัวเอง) "เอ่อ...ใช่ครับ...ข้อมูลจากเว็บไซต์เราแม่นยำเสมอครับ/ค่ะ ขอบคุณคุณเสี่ยวเหมยมากครับ/ค่ะ ที่ช่วยปกป้องชื่อเสียงของประเทศไทย..." (หันไปมองไกด์เถื่อนที่กำลังถอยห่างไป) "...และเว็บไซต์ของผม/ดิฉันด้วย"

(ไกด์เถื่อนรีบเดินหนีหายไปในฝูงชนอย่างรวดเร็วที่สุด)

เสี่ยวเหมย: (หันไปหาพี่หน่องอย่างร่าเริง) "เป็นไงคะคุณพี่หน่อง! 'Gong xi!' (ยินดีด้วย!) 'Zhe ge jia qian, hen hao!' (ราคานี้...ดีมาก!) เราประหยัดเงินไปได้ตั้ง 'Qi qian ba bai wu shi!' (เจ็ดพันแปดร้อยห้าสิบบาท!) 'Zou ba!' (ไปกันเถอะ!) 'Qu chi fan!' (ไปกินข้าว!)"

(เสี่ยวเหมยจูงมือพี่หน่องที่ยังคงยืนอึ้งเล็กน้อยเข้าไปในวัด พี่หน่องยิ้มกึ่งภูมิใจกึ่งทึ่งกับนักท่องเที่ยวสาวชาวจีนที่ไม่ธรรมดาเอาเสียเลย!)